ป่าวหล้าง
จำได้ว่าตอนเด็กๆ เวลาไปนั่งร้านโกปี๊(ร้านน้ำชา) ใกล้ๆ บ้านในตอนเช้ากับพ่อ จะตื่นเต้นมาก เพราะที่ร้านมีอาหารเช้าให้เลือกทานเยอะแยะ และที่ถือเป็นไฮไลท์ของร้านประเภทนี้ก็คือ หนมสด(ขนมไทยชนิดต่างๆ ที่คนภูเก็ตนิยมรับประทานเป็นอาหารเช้า) นั่นเอง
หนมสดในร้านโกปี๊นั้น บางร้านเจ้าของเป็นผู้ทำและวางขายเอง และหลายร้านที่มีผู้นำมาขนมฝากขาย โดยหักค่าทิ้ว(เปอร์เซ็นต์ที่เจ้าของร้านจะได้จากการรับฝากขายขนม) ให้กับเจ้าของร้านเท่าไหร่ก็แล้วแต่ตกลงกัน
หนมสดที่เรามักจะได้ทานในร้านโกปี๊ยามเช้านั้น คงหนีไม่พ้นขนมต่างๆ ที่ทำจากข้าวเหนียว เช่น ข้าวเหนียวสังขยา ข้าวเหนียวขนุน ข้าวเหนียวหน้ากุ้ง ข้าวต้มมัด และป่าวหล้าง ขนมชนิดสุดท้ายนี้ เคยติดอันดับต้นๆ ในบรรดาขนมที่ผู้เขียนไม่ชอบเมื่อครั้งยังเด็ก ซึ่งเมื่อโตขึ้น ความเผ็ดร้อนที่ช่วยให้เจริญอาหารของขนมชนิดนี้ ก็ทำให้ผู้เขียนเปลี่ยนใจ จัดอันดับใหม่ให้ขนมดังกล่าวอยู่ในอันดับแรกๆ ของขนมโปรดประจำตัว
| ส่วนผสมข้าวเหนียว | ||
| ข้าวเหนียว | 2 | ถ้วย |
| มะพร้าว | ½ | ถ้วย |
| เกลือป่น | 2 | ช้อนชา |
| น้ำตาลทราย | ½ | ช้อนชา |
| ส่วนผสมไส้ขนม | ||
| กุ้งแห้งป่น | 1 | ถ้วย |
| มะพร้าวขูดคั่ว | 2 ½ | ถ้วย |
| น้ำตาลทราย | 1 ½ | ถ้วย |
| น้ำปลา | 3 | ช้อนโต๊ะ |
| พริกไทยป่น | 4 | ช้อนโต๊ะ |
อย่าลืมเตรียมใบตอง และไม่กลัดสำหรับห่อขนมด้วย
วิธีทำ
1. ล้างข้าวเหนียวด้วยสารส้ม แล้วแช่ค้างคืนไว้ 1 คืน หรืออย่างน้อย 3 ชั่วโมง จากนั้นส่งให้สะเด็ดน้ำ แล้วนำไปนึ่งให้สุก แล้วพักไว้
2. ขั้นตอนต่อมาคือการผสมกะทิ น้ำตาล เกลือ สำหรับมูนข้าวเหนียว โดยคนส่วนผสมททุกอย่างจนเข้ากัน ก่อนนำไปกรอง แล้วต้มจนเดือด
3. นำข้าวเหนียวที่นึ่งสุกแล้วใส่หม้อ มูนกับกะทิให้เข้ากัน แล้วปิดฝาหม้อทิ้งไว้เพื่อให้ข้าวเหนียวระอุ
4. เจียนใบตองให้เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด 5 x 4 ½ นิ้ว วางเข้าเหนียวลงตรงกลาง ใส่ไส้ปิดด้วยข้าวเหนียว จับใบตองพับเข้าหากันและม้วนให้แน่น ก่อนจักลัดปิดด้วยไม้กลัด แล้วนำไปย่างด้วยเตาถ่านประมาณ 20 นาที ป่าวหล้างร้อนๆ หอมกลิ่นพริกไทยก็พร้อมรับประทาน
เรื่องอื่น ๆ
สวัสดีครับ/ค่ะ! ผม/ดิฉันเป็นหมอที่เชี่ยวชาญในด้านการแพทย์ครับ/ค่ะ ประสบการณ์ของผม/ดิฉันเกี่ยวข้องอย่างแน่นหนากับความตั้งใจในการช่วยเหลือคน และผม/ดิฉันได้ค้นพบทางที่จะใช้พรสวรรค์ทางภาษาของผม/ดิฉันในการทำเช่นนั้น ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษของผม/ดิฉันได้เปิดโอกาสให้ผม/ดิฉันไม่เพียงแต่ทำงานกับผู้ป่วยเท่านั้น แต่ยังแบ่งปันความรู้และข้อมูลผ่านการเขียนบทความข่าวสาร
ผม/ดิฉันชื่อ Ananda Niran (อนันดา นิรันดร์) และการเดินทางในวงการแพทย์ของผม/ดิฉันเริ่มต้นมานานแล้ว ผม/ดิฉันได้รับการศึกษาที่มหิดลศาสตร์ และตั้งใจที่จะให้ความสุขและความเจริญสบายในสุขภาพกับผู้ป่วย ประสบการณ์การทำงานของผม/ดิฉันรวมถึงการปฏิบัติงานในหลากหลายสถานบริการทางการแพทย์ ที่นั่นผม/ดิฉันมีหน้าที่วินิจฉัย รักษา และดูแลผู้ป่วยที่มีโรคหลากหลาย
อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไป ผม/ดิฉันเข้าใจว่าสิ่งสำคัญไม่ได้เพียงแค่การช่วยเหลือผู้ป่วยแต่เพิ่มเติมด้วยการกระจายข้อมูลที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับกลุ่มคนใหญ่ ในโลกที่มีข้อมูลทางการแพทย์มากมาย ผม/ดิฉันตัดสินใจที่จะเข้าร่วมมีส่วนร่วมโดยใช้ความรู้และทักษะทางภาษาของผม/ดิฉัน จึงเริ่มเขียนบทความข่าวสารเกี่ยวกับความก้าวหน้าล่าสุดในการแพทย์ โรคต่าง ๆ การป้องกัน และรูปแบบการดำเนินชีวิต
ความหลงไหลในการเขียนช่วยให้ผม/ดิฉันสามารถอธิบายคำศัพท์และความคิดทางการแพทย์ที่ซับซ้อนให้เข้าใจง่ายและเข้าถึงได้สำหรับทุกคน ผม/ดิฉันพยายามให้ความสำคัญและรับผิดชอบต่อทุกบทความ เพื่อให้ข้อมูลที่ถูกต้องและมีประโยชน์ ที่สามารถช่วยเหลือคนในการดูแลสุขภาพของตน
พลังประสิทธิ์ของผม/ดิฉันคือที่ทำให้ข้อมูลทางการแพทย์เข้าใจง่ายและเข้าถึงได้ นอกจากนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนใส่ใจกับความเจริญสุขของตนเอง บทความข่าวสารทุกเรื่องเป็นโอกาสที่จะแบ่งปันความรู้และช่วยเหลือคนที่กำลังมองหาข้อมูลทางการแพทย์ที่เชื่อถือได้ นี่คือเสถียรภาพของผม/ดิฉัน และผม/ดิฉันภาคภูมิใจที่สามารถให้ความช่วยเหลือและแรงบันดาล
ใจในโลกของสายการแพทย์นี้ได้