คุณมนู เขียวคราม, ร้านอาหาร, อาหาร, ภูเก็ต, phuket

     คำกล่าวจากปาก คุณมนู เขียวคราม ที่ว่า ‘อาหารทุกจาน ถ้าหากเชฟและพนักงาน ไม่เอาหัวใจใส่ลงไป อาหารจานนั้นก็จะไม่อร่อย’ เป็นคำพูดที่พวกเราฟังแล้วอดชื่นชมในใจไม่ได้ คนที่กล่าวถ้อยคำอย่างนี้ได้ ต้องเป็นผู้ที่รู้ซึ้งในเรื่องธุรกิจร้านอาหารมาอย่างดี จึงสามารถสรุปเป็นวลีสั้น ๆ ไว้อย่างน่าฟัง ครบถ้วนกระบวนความ แทบจะไม่ต้องขยายอะไรเพิ่มเติมอีก

     พวกเราชาวภูเก็ตบูลเลทิน มีโอกาสแวะไปทานอาหารเที่ยงที่ร้านป่าหล่ายซีฟู๊ด ในระหว่างมื้ออาหาร เราได้มีโอกาสร่วมโต๊ะสนทนากับคุณมนู ผู้เป็นเจ้าของร้าน โชคดีที่เราไปกันแต่เนิ่น ๆ ลูกค้าจึงไม่ถึงกับแน่นร้าน การสนทนาเป็นไปอย่างสบาย ๆ ไม่ถึงกับรีบร้อนนัก ตอนแรกก็คุยกันเรื่อยเปื่อย เรื่องสัพเพเหระ ดินฟ้าอากาศ ไป ๆ มา ๆ นึกอย่างไรไม่รู้ วกเข้าคุยถึงเรื่องอาหาร

     กับข้าวที่เราสั่งวันนั้น เป็นกับข้าวประเภทใครไปใครมาก็มักสั่ง มีส้มตำ หอยนางรมสด หน่อไม้น้ำผัดกุ้ง ห่อหมก ปูทะเลผัดผงกระหรี่ และอย่างอื่นอีกจานสองจาน สิ่งที่พวกเราประทับใจก็คือบรรยากาศแบบนั่งสบาย ลมโกรกแม้ในยามเที่ยงวัน ด้านหนึ่งของร้านหันออกสู่ทะเล จึงให้ความรู้สึกโล่งโปร่ง มีวิวจากทะเลให้พักสายตา ถือว่าเป็นอาหารมื้อที่ดีที่สุดอีกมื้อหนึ่ง

     พูดถึงเรื่องรสชาติอาหาร ต้องบอกว่าเยี่ยม มารู้ว่าทีหลังตอนคุยกับคุณมนู ที่บอกว่าอาหารทุกจานต้องเอาหัวใจใส่ลงไป ทำให้เข้าใจอะไรขึ้นเยอะ นอกจากนั้น การตกแต่งจานก็ดูสวยงาม แต่งมา
นิด ๆ หน่อย ๆ พอสวย ไม่ดูเจตนาจนเกินไป ที่สำคัญ ไม่ต้องรอให้ใครมาบอกว่า อาหารสดไม่สด ทุกรายการที่สั่งมาอดไม่ได้ต้องชมต่อหน้าเจ้าของร้าน ซึ่งได้รับการบอกเล่าว่า ทางร้านป่าหล่ายซีฟู๊ดได้เน้นหาวัตถุดิบที่ดีที่สุดมาบริการลูกค้า เพราะที่นี่ทุกคนได้รับการอบรมว่า ต้องไม่ดูถูก และไม่เอาเปรียบลูกค้า แม้บางครั้งจะขาดแคลนอาหารทะเลสด ๆ ด้วยเหตุที่มีความต้องการในตลาดสูง แทบจะต้องแย่งกันซื้อก็ตาม คุณมนูได้เล่าให้ฟังว่า ในกรณีอย่างนี้ ก็ต้องออกไปหาซื้อของสด ๆ กันถึงจังหวัดพังงาเลยทีเดียว แน่นอนว่าต้นทุนต้องสูงขึ้น เขาเปรียบเทียบให้ฟังว่า ราคาพืชผักอาหาร ของสดของแห้งจิปาถะ ราคาปรับขึ้นมาตลอด แต่สำหรับราคาขายที่ระบุไว้ในเมนู ปรับขึ้นตามน้อยมาก ทั้งนี้เพระทางร้านยึดหลักการอย่างหนึ่งว่า ต้องซื่อสัตย์กับลูกค้า เอากำไรแต่น้อยถึงจะอยู่ได้นาน อีกอย่างหนึ่งด้วยความเชื่อมั่นว่า การที่ลูกค้าเอาส่วนดีของร้าน ไปพูดปากต่อปากเป็นวิธีประชาสัมพันธ์ร้านที่ดีที่สุด

     ก็เลยหายสงสัย ว่าร้านนี้ทำไมอยู่ได้นาน เปิดมาเป็นสิบ ๆ ปี แถมยังเป็นเจ้าแรกในละแวกนี้ คุณมนูเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนชายฝั่งแถบนี้เป็นฟาร์มเลี้ยงกุ้ง ทัศนียภาพไม่ดี สิ่งแวดล้อมถูกทำลายไปมาก มีการตัดไม้ทำลายป่าโกงกาง พอหมดยุคทองของการเลี้ยงกุ้ง ที่ทางแถวนี้แทบจะถูกทิ้งร้าง เปลี่ยวและทรุดโทรม แทบจะไม่มีผู้คนเหยียบย่างเข้ามาในบริเวณนี้อีกเลย ก็ต้องยกนิ้วให้กับร้านป่าหล่ายซีฟู๊ดที่เห็นการณ์ไกล มองต่างมุมกับผู้ประกอบการร้านอาหารรายอื่น ที่มุ่งเสาะแสวงหาทำเลทองในการเปิดร้าน ในตอนนั้นคุณมนูยังมีความหวังว่า สถานที่แห่งนี้ยังพอที่จะให้การต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองได้ เพราะโดยภาพรวม จังหวัดภูเก็ตก็เป็นเสมือนห้องรับรองของแขกที่มาเยือนอยู่แล้ว ต่อมาภายหลังเริ่มมีนักลงทุนรายอื่น ๆ เข้ามาทำกิจการประเภทเดียวกันมากขึ้น โชคดีที่ทุกร้านได้มีความเห็นพ้องต้องกันว่า จะร่วมมือกันเป็นหนึ่งเดียว ในการฟื้นฟูสภาพสิ่งแวดล้อมต่าง ๆให้ดีขึ้น ทุกร้านช่วยกันทำโดยเริ่มที่ร้านของตนเองก่อน อย่างเช่นที่ร้านของคุณมนูนี้ ระมัดระวังในเรื่องสิ่งแวดล้อมมาก มีการอบรมพนักงานในร้านให้ดูแลความสะอาด ไม่มีการทิ้งขยะมูลฝอยลงสู่ทะเลอย่างเด็ดขาด น้ำใช้น้ำล้างต่าง ๆ ต้องผ่านบ่อบำบัด บ่อดักไขมัน ด้วยถ้อยคำที่คุณมนูจะมักเอ่ยเสมอว่า ‘ต้องไม่เอาเปรียบธรรมชาติ’

     ดังนั้นมื้ออาหารในป่าหลายซีฟู๊ด จึงเป็นวันที่อิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจ นอกจากได้สมอยากกับรสสุดอร่อยของอาหารแล้ว เรายังได้ความรู้สึกดี ๆ กลับบ้านเป็นของแถมอีกด้วย