การแต่งกายของคนภูเก็ตจะเป็นการผสมผสานของหลายชนชาติออกมาอย่างสวยงาม ซึ่งปัจจุบันชาวภูเก็ตยังคงรักษาวัฒนธรรมการแต่งกายแบบจีนบาบ๋าไว้โดยปรับเปลี่ยนรายละเอียดให้เหมาะสมกับยุคสมัย โดยชุดแต่งกายที่นำเสนอจะเป็นการแต่งกายของคนภูเก็ต เมื่อสมัยร้อยกว่าปีมาแล้ว ซึ่งเป็นการผสมผสานของหลายชนชาติออกมาอย่างสวยงาม ชุดเสื้อคอตั้งแขนจีบ ชุดนี้ใช้ได้ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงผู้สูงอายุ ใช้ในชีวิตประจำวันในโอกาสไปตลาด ไปวัด ไปไหว้พระที่ศาลเจ้า ผ้านุ่งเป็นผ้าปาเต๊ะ ตัวเสื้อความยาวระดับเอวชายเสื้อแต่งขอบด้วยลูกไม้ คอตั้งติดคอผ่าหน้าติดกระดุมทองหรือเข็มกลัดแถว แขนเสื้อยาวจีบปลายแขน มีกระเป๋าใบใหญ่สองข้าง ชุดนายเหมืองและภรรยา ชุดนายเหมือง ประกอบด้วยกางเกงและเสื้อคอตั้ง แขนเสื้อยาว มีกระเป๋าคล้ายชุดราชประเต็น สวมหมวกกะโล่ สำหรับผู้สูงวัยก็จะใช้ไม้เท้าด้วย ส่วนภรรยา หากออกงานพิธีการสำคัญ ๆ จะแต่งชุด ?เสื้อครุย? ประกอบด้วยเสื้อตัวในเป็นเสื้อคอตั้งปลายแขนจีบเหมือนชุดเสื้อคอตั้งแขนจีบทั่วไป นุ่งผ้าปาเต๊ะ สวมทับด้วยเสื้อครุยยาวผ้าป่านรูเบียหรือผ้ามัสลินมีลวดลาย ติดเข็มกลัดชิ้นใหญ่เป็นชุด เรียกว่า ชุดโกสัง ซึ่งมี 3 ตัว ใส่กำไลข้อเท้า สวมรองเท้าปักดิ้นหรือลูกปัด ทรงผม เกล้าผมทรงสูง ด้านหน้าเรียบตึง ด้านหลังโป่งออกเรียก ?ชักอีโบย? เกล้ามวยไว้บนศีรษะ ส่วนด้านข้างสองข้างดึงให้โป่งออกเรียกว่า ?อีเปง? มวยด้านบนดึงขึ้นเป็นรูปหอยโข่ง ใช้ดอกมะลิหรือดอกพุดตูม ประดับรอบมวยผม แล้วปักปิ่นทอง ชุดเจ้าสาว มีลักษณะเครื่องแต่งกายและทรงผมแบบเดียวกับชุดคหปตานี ต่างกันที่เสื้อครุยเจ้าสาวส่วนใหญ่จะใช้ผ้าลูกไม้โปร่งหรือผ้าป่านแก้ว ส่วนผ้านุ่งจะใช้ปาเต๊ะสีสด รอบมวยผมเป็น ?ฮั่วก๋วน? หรือ ?มงกุฎเจ้าสาว?ประดับด้วยดอกไม้ไหวซึ่งทำจากทองคำ ปักปิ่นทองคำ เครื่องประดับเป็นทองและเพชรอลังการ ใส่ตุ้มหูระย้า สวมสร้อยคอทอง เรียก ?หลั่นเต่ป๋าย? ที่หน้าอกเสื้อจะประดับประดาด้วยปิ่นตั้งทองคำเหมือนรูปดาวเต็มหน้าอก ห้อยสายสร้อยทอง สวมแหวน กำไลมือ กำไลข้อเท้า…

บริเวณหมู่ที่ 4 บ้านแหลมตุ๊กแก เป็นถิ่นอาศัยของคนกลุ่มหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตอยู่กับทะเลทั้งในแง่ถิ่นอาศัยและการประกอบอาชีพ คนส่วนใหญ่อาจไม่ค่อยมีโอกาสได้พบเห็นหรือสัมผัสวิถีชีวิตของพวกเขามากนัก Phuket Bulletin จึงขอพาทุกท่านมาพบกับบางส่วนของชีวิตประจำวันชาวอุรักลาโว้ยหรือชาวไทยใหม่ คนทะเลแห่งบ้านแหลมตุ๊กแก?? อุรักลาโว้ย หรือโอรังลาโอ๊ด (Orang Laut) มีความหมายว่า คนทะเลจากข้อสันนิฐานของนักวิชาการ กล่าวว่าเดิมชาวอุรักลาโว้ยอาศัยอยู่บริเวณเทือกเขาฆูนุงฌึไร ในแถบชายฝั่งทะเลในรัฐเกดะห์ (ไทรบุรี) ยังชีพด้วยการท่องเรือตามหมู่เกาะและมีความสามารถในการดำน้ำจับสัตว์ทะเล ปัจจุบันชาวอุรักลาโว้ยตั้งถิ่นฐานอยู่หลายแห่ง เช่น เกาะพีพี เกาะจำ และเกาะลันตาใหญ่ ในจ. กระบี่ หาดราไวย์ แหลมหลา รวมถึงบ้านแหลมตุ๊กแก เกาะสิเหร่ แห่งนี้ด้วย คุณสุธน ประโมงกิจ ผู้ใหญ่บ้านของบ้านแหลมตุ๊กแก บอกกับเราว่าชาวอุรักลาโว้ยที่อยู่ตรงนี้มีหลายครอบครัวซึ่งแกรู้จักทั้งหมด คนในหมู่บ้านเองก็เช่นกัน คงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจนักแม้ทุกวันนี้เราจะอยู่ในยุคที่ไม่ใคร่จะรู้จักกับเพื่อนบ้านก็ตาม ที่เป็นอย่างนี้เพราะทุกคนที่นี่นามสกุลเดียวกันหมด นั่นคือ ประโมงกิจ นามสกุลประโมงกิจเป็น 1 ใน 5 นามสกุลที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี หรือสมเด็จย่า พระราชทานให้แก่ชาวเลทั้งหมด ได้แก่ หาญทะเล ประมงกิจ ทะเลลึก ช้างน้ำ และชาวน้ำ โดยคำว่าประโมงกิจนั้นเพี้ยนมาจากประมงกิจ จึงเป็นเหตุผลที่ชาวอุรักลาโว้ยบนเกาะสิเหร่มีนามสกุลเดียวกันทั้งหมด ระหว่างการพูดคุย บางคำถามที่มีข้อมูลไม่ชัดเจน…

ความสุขในการเที่ยวเกาะของคุณ คืออะไร…คือการที่ตาได้มองเห็นน้ำทะเลใส ๆ เท้าได้เดินย่ำสัมผัสบนหาดทรายสีขาวละเอียด หรือ หูได้ฟังเสียงเพลงที่บรรเลงผ่านเครื่องดนตรีนานาชนิดหรือเปล่า ถ้าเกาะแห่งหนึ่งไม่มีสิ่งที่ยกมาข้างต้น การเที่ยวเกาะของคุณยังจะมีความสุขอยู่ไหม… จากท่าเรือเจียรวานิช ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก็เดินทางมาถึงเกาะยาวใหญ่ เกาะแห่งการทำเกษตรกรรม…ที่ต้องกล่าวเช่นนี้ เพราะตลอดสองข้างทางที่เห็นบนเกาะยาวใหญ่ล้วนเต็มไปด้วยสวนยางพารา สวนปาล์ม สวนมะพร้าว และทุ่งนา นั่นคือส่วนหนึ่งของการประกอบอาชีพ และรายได้ของคนที่นี่ ดินเลนสีเทาคล้ายครีมช็อคโกแลตแบบจืดจาง ความรู้สึกที่ได้รับระหว่างการย่ำเท้าในแต่ละก้าวช่างแตกต่างกับการสัมผัสบนผืนทรายละเอียดตามเกาะขึ้นชื่ออื่น ๆ ครีมดินที่เกาะติดอยู่ตามซอกนิ้วเท้า ไม่ต่างอะไรกับเมื่อครั้งเล่นขายของสมัยเด็ก ดินทรายผสมน้ำถูกสมมติขึ้นเป็นของหวานชั้นเลิศสำหรับขายให้กับเพื่อนข้างบ้าน ความรู้สึกที่เลือนหายไปนาน แจ่มชัดขึ้นอีกครั้ง… หาดคลองสนในเวลานี้ มีหลายวิถีชีวิตที่กำลังดำเนินไป เช่น วิถีชีวิตของสัตว์ทะเลนานาชนิดที่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนโดยปราศจากผืนน้ำเค็มปิดบังร่างกาย ทั้ง ปลาดาว ปูลม ปูเสฉวน หรือแม้แต่หอยชักตีน เมนูขึ้นชื่อตามร้านอาหารทะเลแถบฝั่งอันดามัน หอยชักตีนเป็นหอยทะเลชนิดหนึ่ง ลักษณะตัวมีความพิเศษ คือมีติ่งยื่นออกมาใช้สำหรับเดิน ผู้คนเรียกว่า ตีน เวลารับประทานต้องชักติ่งส่วนนี้เพื่อดึงตัวหอยออกมา จึงเป็นดั่งการชักตีน การคงอยู่ของหอยชักตีนมีผลให้อีกวิถีชีวิตหนึ่งดำเนินไปด้วย นั่นคือ?การเก็บหอยชักตีน? กิจกรรมเบา ๆ ของแม่บ้านแถบนี้ เพราะเพียงเดินไปตามริมหาดในยามน้ำลด มองหาวัตถุสีน้ำตาลเข้ม รูปร่างคล้ายหอยสังข์ หลบซ่อนตัวตามผิวทราย จากนั้นเลือกเก็บเฉพาะขนาดใหญ่ในปริมาณที่เหมาะสมกับความต้องการ ก็จะได้หอยชักตีนสำหรับนำไปขาย หรือเป็นกับข้าวในมื้ออาหารอันโอชะ นอกจากดงปลาดาว…

ในขณะที่ภาพความเป็นเมืองวัฒนธรรมนั้นหลายคนอาจไม่ค่อยนึกถึงทั้งๆที่ภูเก็ตเป็นหนึ่งในเมืองที่มีอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมชัดเจนเมืองหนึ่งเลยทีเดียว สำหรับการ“แวะชิม” หากพูดถึงความเป็นเมืองทางวัฒนธรรมของภูเก็ต คนชอบชิมต้องเทใจให้กับเมืองนี้ที่มีวัฒนธรรมการกินโดดเด่นไม่น้อยหน้าใคร อีกทั้งยังมีอาหารพื้นเมืองอันเป็นเอกลักษณ์มากมาย แต่ดูเหมือนว่าอาหาร“มื้อเช้า”จะทำให้เกิดอาการรักพี่เสียดายน้องมากที่สุด เพราะในภูเก็ตมีร้านอาหารยามเช้าอร่อยๆให้เลือกกินกันมากมาย “ติ่มซำ”เป็นอาหารที่ทั้งคนภูเก็ต และนักท่องเที่ยวนึกถึงในยามเช้า มีร้านให้เห็นกระจายอยู่ทั่วไปในภูเก็ต เป็นหนึ่งในอาหารเช้าหลักของคนภูเก็ต  ที่นี่มีร้านติ่มซำมากมาย ประมาณดูไม่น่าจะต่ำกว่าร้อยร้าน กระจายอยู่ทั่วเกาะ เล็กบ้างใหญ่บ้าง จะมีทั้งร้านเก่าแก่และร้านที่เพิ่งเปิดใหม่ๆ  เรียกได้ว่ามีบนถนนแทบทุกสายที่มีผู้คนพลุกพล่านก็จะต้องมีร้านติ่มซำอยู่ควบคู่กัน เป็นอาหารเช้าอีกชนิดหนึ่งที่คนภูเก็ตนิยมทานกันตอนเช้ากับกาแฟ (โก้ปี้) ซึ่งไม่ใช่แค่เพราะรสชาติอย่างเดียวที่ทำให้ การทานติ่มซำยามเช้าเป็นที่ติดอกติดใจ บรรยากาศนั้นก็เป็นอีกสิ่งที่ทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาประทับใจและอยากจะแวะเวียน จากสีสันการจัดวางความหลากหลายของอาหาร ทั้งรสชาติ ทั้งวิธีการมีแบบ นึ่ง ต้ม ทอด ให้เลือกแตกต่างกันไปแต่ที่สำคัญ ทุกจานจะมาให้ทานแบบอุ่นๆ มีควันที่พวยพุ่งจากการนึ่งเผยโฉมหน้าอาหารจานเล็กๆที่แสนจะหลากหลายและแตกต่าง หลายๆคนชอบติ่มซำยามเช้าเพราะความสนุกในการเลือกทานวันนี้กินจานนี้ พรุ่งนี้ก็ลองอย่างอื่น เป็นความหลากหลายในการเลือก บางร้านมีติ่มซำมากมายจนเลือกไม่ไหวใจ ข้อดีคือติ่มซำที่เราเลือกแล้วไม่ได้ทานนั้นสามารถคืนได้ กรุณาอย่าตกใจว่าจะต้องกินให้หมดหรือทางร้านเขาจะคิดเงินทั้งหมด เพราะมื้อนี้ใครชอบเมนูไหนก็กินเมนูนั้น ส่วนที่เหลือทางร้านเขาจะเก็บคืนโดยคิดเงินเฉพาะเมนูที่กินเท่านั้น สำหรับคนต่างพื้นที่อาจไม่คุ้นเคยกับรูปแบบนี้นัก แต่สำหรับคนที่นี่ก็ถือว่าเป็นวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ปฏิบัติกันมานานแล้วจึงทานกันได้อย่างสบายใจ ความจริงแล้วเจ้าของร้านเขาจะค่อย ๆ เอาขนมใหม่ออกมาเรื่อย ๆ และคนทานก็จะรักษาความสะอาดอย่างดี ไม่ทานก็ไม่ไปแตะซึ่งถือว่าเป็นมารยาทในการทานติ่มซำด้วย นอกจากนี้ติ่มซำที่ภูเก็ตยังถูกพัฒนารูปแบบไปมากมาย  เช่น มีขนมจีบหมู,ขนมจีบกุ้ง, ขนมจีบหน้าปูอัด, ลูกชิ้นปลา, เต้าหู้ปลา, ปูอัดฯลฯ บางร้านมีหลายสิบแบบเลยทีเดียว แต่ละร้านนอกจากจะมีติ่มซำแล้วก็อาจจะมี ซาลาเปา, ฮะเก๋า, หมี่สั่ว…

หลายชีวิตที่เกิดมาในโลก ปัญหาที่มีคล้ายคลึงกันอย่างหนึ่งก็คือ ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่จิตปรารถนา ชีวิตทั้งชีวิตเวียนวนอยู่กับกิจวัตรซ้ำซากจำเจน่าเบื่อหน่าย ภารกิจประจำวันที่เหมือนโซ่ตรวนหนักอึ้งแห่งพันธนาการ หลายคนจึงค้นหาความหลุดพ้นจากสภาพคล้ายการถูกจองจำนี้ ด้วยการหากิจกรรมอื่น ๆ มาเติมเต็มในส่วนที่ตนคิดว่าขาดหายไป ด้วยกิจกรรมหลายหลากรูปแบบ แล้วเรียกมันว่า ‘งานอดิเรก’ และการตกปลา ก็เป็นงานอดิเรกยอดนิยมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นบนเกาะภูเก็ตแห่งนี้ ชายหนุ่มหลายคนจากหลายอาชีพได้มารวมตัวกันเป็นกลุ่มนักตกปลา อย่างเช่น จิม ช่างซ่อมรองเท้า โอ๋ ผู้เป็นครูสอนศิลปะ เล็ก ที่เปิดร้านอุปกรณ์เบ็ดตกปลา และโตโต้ ผู้ซึ่งประกอบอาชีพด้านคอมพิวเตอร์ไอที ทั้งสี่คนเป็นตัวแทนของกลุ่มนักตกปลาที่เรียกตัวเองว่า ‘กลุ่มชาโดว์’ ได้มาเล่าถึงเรื่องราวความเป็นมาทั้งหลาย ตลอดจนมนต์เสน่ห์อันน่าใหลหลงของการตกปลาให้เราฟัง ทุกคนล้วนมีประสบการณ์การตกปลากับคนในครอบครัวมาตั้งแต่วัยเยาว์ และราวกับเป็นวิถีชีวิตที่ถูกกำหนด ทุกคนยังคงทำกิจกรรมนี้มาตลอด ไม่เคยหยุดตกปลา มีความสุขเพลิดเพลินกับการถือคันเบ็ด สะพายเป้หอบหิ้วอุปกรณ์ไปยัง ‘หมาย’ หรือแหล่งปลาที่วางแผนไว้ ยิ่งนานวันเข้า ชื่อเสียงของกลุ่มชาโดว์กลายเป็นที่รู้จักและยอมรับในฝีไม้ลายมือ ข้อเขียน บทความและภาพถ่ายของกลุ่มถูกนำเสนอผ่านบนหน้าเว็บไซต์ และได้รับการสนองตอบด้วยความสนใจใคร่รู้อย่างล้นหลาม สำหรับคนในแวดวงหรือคอเดียวกัน ความสุขที่ได้รับจากกิจกรรมตกปลาเป็นเรื่องที่แทบไม่ต้องอธิบาย แต่ตรงกันข้าม ผู้คนที่ไม่เคยอยู่ในสังคมเช่นนี้มักตั้งคำถามอย่างไม่แน่ใจว่า สนุกอย่างไร หรือเป็นแค่ทรมานบันเทิงกับการออกไปยืนตากหน้าตามริมโขดหินชายฝั่ง ผจญกับลมกรรโชกและแสงแดดที่แผดเผา ความไม่เข้าใจนี้รวมไปถึงทัศนะ การมองปลาที่ตกได้เป็นปลาที่ไม่ได้มีความหมายแตกต่างไปจากปลาที่จับจ่าย หาซื้อได้ตามแผงในตลาดสดยามเช้า สำหรับคนที่รักการตกปลา ยังมิพักต้องให้รายละเอียดคำอธิบายใด ๆ ด้วยความสุขของพวกเขานั้น…